Οι "υποχωρήσεις" της χριστιανικής δοξασίας

Στο πρώτο κιόλας μάθημα του νέου βιβλίου των θρησκευτικών της τρίτης λυκείου γίνεται φανερό ότι η ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία έχει πλέον παραιτηθεί από τη χρήση λογικών κι "επιστημονικών" επιχειρημάτων υπέρ της αντικειμενικής ύπαρξης μιας οντότητας που την αποκαλεί Θεό, γιατί μας λέει ότι ο μόνος τρόπος για να προσεγγίσουμε τον Θεό είναι «με την καρδιά» ή «με την πίστη». Αυτή φαίνεται ότι είναι η τελευταία διαθέσιμη επίκληση, δεν απομένει κάτι άλλο, αφού τα όποια "λογικά" επιχειρήματα έχουν καταπέσει. Και ευθύνεται στο απομένον θυμικό κι όχι στο λογικό των ατόμων.

Προκειμένου όμως για τη διαπίστωση ύπαρξης μιας οντότητας, είναι αναπόφευκτο να την προσεγγίσουμε με την λογική. Η λογική είναι το μόνο λειτουργικό εργαλείο κατανόησης του κόσμου, όπως διαπιστώνουμε εμπειρικά. Η καρδιά, δηλαδή το συναίσθημα, είναι χρήσιμο για να σχετιζόμαστε με γνωστά υπαρκτά όντα, όχι για να αποκτάμε γνώση περί της ύπαρξής τους. Η πίστη είναι χρήσιμη για να αποκτάμε εμπιστοσύνη σε υπαρκτές οντότητες, όχι για να διαπιστώνουμε αν υπάρχουν. Εξάλλου το «με την καρδιά» ή «με την πίστη» δεν συνοδεύεται από το πώς, από περιγραφή ή οδηγία. Άρα είναι υπεκφυγή. Η τελευταία τους.

Ο χριστιανικός Θεός, που η χριστιανική αφήγηση τον θέλει πανάγαθο, φιλεύσπλαχνο και παντοδύναμο δημιουργό που έπλασε και κυβερνά τον κόσμο μας, ΛΟΓΙΚΑ είναι αδύνατον να υπάρχει. Ο κόσμος μας μόνο φιλεύσπλαχνος δεν είναι. Είναι γεμάτος με φυσικές καταστροφές, με φυσικές αρρώστιες, με εγγενή ανισότητα κι ανταγωνισμό, όπου τα πλάσματα δεν έχουν ίσες πιθανότητες επιβίωσης (ανεξάρτητα  και πέρα από την ανθρώπινη αδικία), όπου οι ζωικοί οργανισμοί είναι φυσικά αναγκαίο να σκοτώσουν άλλους οργανισμούς για την επιβίωσή τους, όπου η οδύνη είναι μέρος της φύσης του κόσμου. Κι όλα αυτά είναι εγγενή χαρακτηριστικά του κόσμου. Είναι ένας φυσικός κόσμος, Δαρβινικός.

Και έρχεται λοιπόν το πρώτο μάθημα του βιβλίου των θρησκευτικών, "κάνοντας τη ντροπή φιλότιμο", με ένα προσεχτικά ελισσόμενο κείμενο, να μας πει ότι παραιτείται από  την κατά γράμμα "φονταμενταλιστική προσέγγιση της γραφής" των έξη ημερών και των πρωτοπλάστων και υιοθετεί απλόχερα το "πώς" της θεωρίας της Εξέλιξης (εκτός πάντως από την αποτροπιαστική ιδέα της καταγωγής μας από πίθηκο) και διατηρώντας βέβαια το "ποιος" για τον Θεό. Δηλαδή ο φιλεύσπλαχνος παντοδύναμος Θεός τους έφτιαξε τον άσπλαχνο κόσμο και μας έριξε μέσα. Παραπαίουν, προσπαθώντας να παντρέψουν αρχαίες δοξασίες με αποδειγμένες σύγχρονες γνώσεις του κόσμου.