Απαντήσεις…
Τι σας πειράζει, μας λένε, η
χριστιανική θρησκεία και την κατακρίνετε;
Γιατί δεν σέβεστε την
ελευθερία του θρησκεύεσθαι;
Εσάς, σας επιτέθηκε κανείς
στην αθεΐα σας;
Αν και τα έχουμε
χιλιο-ξαναπεί, ας απαντήσουμε ίσια και καθαρά
αυτές τις ερωτήσεις.
Πρώτον: Υποτίθεται ότι ζούμε
σε ένα όχι θεοκρατικό αλλά σε ένα ΚΟΣΜΙΚΟ δημοκρατικό κράτος. Και μέσα σε αυτό
το πλαίσιο δεν δικαιούται ένας οργανισμός, εν προκειμένω η ορθόδοξη εκκλησία,
να έχει θεσμική επιβολή πάνω σε κρατικές δραστηριότητες. Όπως στην ΠΑΙΔΕΙΑ. Και
μέσω αυτής της θεσμικής επιβολής να διατηρεί την εγκληματική ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗ των
παιδιών σε μια προφανέστατα ψευδή και δεισιδαίμονα προσέγγιση του κόσμου, με
πίστη σε υπερφυσικότητες και θαύματα, που διαστρεβλώνουν τη λογική σκέψη. Να πολεμά τον ορθολογισμό
της μάθησης για να παγιδεύει αιχμαλώτους στη μεταφυσική της.
Λοιπόν το πιο πολύ που μας
πειράζει είναι αυτό. ΕΞΩ Η ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Που μπορεί να λυθεί μέσα
από τον πλήρη διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας. Κανείς δεν θα εμποδίζει την
εκκλησία να κηρύσσει τα αφηγήματά της στους χώρους της και στους πιστούς της.
Και το κράτος να φτιάξει ένα μάθημα ιστορικοφιλοσοφικό που να εξετάζει το
θρησκευτικό φαινόμενο μέσα από την εξέλιξη του πολιτισμού μας.
Και λοιπόν, έτσι κι έχουμε
τον Διαχωρισμό κι ένα καθαρά κοσμικό κράτος, τελειώσαμε; Κατά μεγάλο μέρος ναι.
Γιατί θα έχει τελειώσει ο ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ. Κι από κει και πέρα η πάλη μπορεί να
είναι μια γενικότερη και "ευγενέστερη" πάλη ιδεών. Η εκκλησία με τα υπερφυσικά της
αφηγήματα, εμείς οι άθεοι με την Φυσική που τα καταλύει. Με τη Φυσική που λέει
ότι υπερφυσικότητες δεν μπορούν να υπάρξουν. Και άρα, για παράδειγμα, ο των
ευαγγελίων Χριστός με τα θαύματα και την ανάσταση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να υπήρξε.
Όπως τον ορίζουν τα ευαγγέλια είναι "εξ
ορισμού" αδύνατος. Ένας
άνθρωπος Ιησούς, με κάποια δράση, είναι πιθανό (αν και σοβαρά αμφισβητείται) να
υπήρξε και να χρησίμευσε ως ο "ήρωας" για να στηθεί πολύ αργότερα το μυθικό αφήγημα του
κινήματος για τη νέα θρησκευτική ιδεολογία, τον χριστιανισμό. Αλλά όχι ένας
θεός-Ιησούς. Αυτό απλά δεν γίνεται.
Δεύτερον: Και τι σας πειράζει
κάποιοι άνθρωποι να πιστεύουν στον θεό Χριστό ως υιό του Θεού; Να πιστεύουν ότι
γίνονται θαύματα κτλ. Και άλλοι αλλού να πιστεύουν σε άλλους θεούς. Υπάρχει ή
δεν υπάρχει η ελευθερία του θρησκεύεσθαι; Ασφαλώς και υπάρχει. Όμως υπάρχει και
η πάλη των ιδεών. Στο χώρο των ιδεών, με τα μέσα διακίνησης των ιδεών, όχι με
βιαιότητες. Μια πάλη ανάμεσα σε μια παραδοσιακή αλλά πλανεμένη και δεισιδαίμονα
αντίληψη του κόσμου και σε μια ορθολογική προσέγγισή του με βάση την γνώση και
την επιστήμη. Μα γιατί δεν αφήνετε τους πιστούς στην ησυχία τους; γιατί είναι
αναπόφευκτη αυτή η πάλη; Διότι αν κοιτάξετε την κατάσταση της ανθρωπότητας θα
καταλάβετε ότι, ακόμα και σήμερα, παρά την τόση τεχνολογική μας γνώση,
τεράστιες ανθρώπινες μάζες διατηρούνται ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣΜΕΝΕΣ με διάφορες μεταφυσικές
αυταπάτες, που εμποδίζουν την συνειδητοποίηση της πραγματικότητας και των
δυνατοτήτων που υπάρχουν για μια οργανωμένη βελτίωσή της. Αυτό βολεύει τους
εκμεταλλευτές αυτής της παράνοιας αλλά κάνει τον πλανήτη να σέρνεται ασυνείδητα
στην καταστροφή του.
Όσο για το τρίτον, για το αν
μας επιτέθηκε κανείς στην αθεΐα μας; η αίσθηση είναι σα να βγήκαμε μόλις από το
στόμα του λύκου. Έτσι και κοιτάξετε προς τα πίσω…
Ο κόσμος
αλλάζει. Στα "χριστιανικά" κράτη οι κοινωνίες βασίζονται σε κοσμικούς
νόμους, και οι νόμοι αυτοί βασίζονται σε ρασιοναλιστικά κοινωνικά δεδομένα
συμβατά με την επιστημονική γνώση. Έχει γίνει πλήρως αποδεκτό ότι για να είναι
κάποιος καλός συνάνθρωπος αρκεί να ακολουθεί τους κοσμικούς νόμους. Η θρησκεία
παύει να είναι αναγκαία γι αυτό. Έτσι παντού στον κόσμο, εκτός του ισλαμικού
τόξου, έχει πάψει να είναι και υποχρεωτική. Απομένει ως μία εθελοντική
ενασχόληση. Από την θέση του εξουσιαστή δυνάστη πριν λίγους αιώνες έχει
περιέλθει στη θέση του να ζητάει έναν παραδοσιακό σεβασμό, μια ασυλία, ένα
κάποιο απυρόβλητο. Να μην την κρίνουμε με τα όπλα της επιστήμης και να μην
κατακρίνουμε τις δράσεις της Εκκλησίας της. (Αφήστε την τέλος πάνων να πουλάει
το "όπιο του λαού" σε όσους τη βρίσκουν με αυτό, την φανφάρα της σε
όσους αρέσκονται να την χαζεύουν). Η οποία Εκκλησία της όμως όλο και
παρεμβαίνει σε κάθε ευκαιρία, όλο και κατηχεί και αποπλανά, στραβώνοντας τη
λογική των ανθρώπων για να τους συγκρατήσει στην πελατεία της. Θα την αφήνουμε
ανενόχλητη να συνεχίζει; Η συνέχιση της σχέσης μας με τη θρησκεία ενέχει
μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανθρωπότητα από όσον η διακοπή της.
