Παρελθόν, παρόν και μέλλον του Μύθου
Η θρησκεία δεν είναι ένα φυσικό σύστημα. Δεν έχει φυσική αυθυπαρξία.
Είναι ένα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ σύστημα, δομημένο από τον ανθρώπινο διαλογισμό, για να
ικανοποιεί ψυχικές ανάγκες και κοινωνικές σκοπιμότητες.
Για αιώνες και αιώνες, η ανθρώπινη α-γνωσία δεν ξεχώριζε το
πραγματικό από το φανταστικό, κι ο φανταστικός κόσμος με τα στοιχειά του
εκλαμβάνονταν ως μέρος της φυσικής πραγματικότητας. Δηλαδή τα φαντάσματα ΥΠΗΡΧΑΝ
στη ζωή των ανθρώπων. Aυτό
το παραμύθιασμα το ενίσχυαν τα ιερατεία και έστηναν πάνω του τα μυθικά
συστήματά τους για να κυριαρχούν με την πίστη στον κοσμάκη και να τον υπερεκμεταλλεύονται.
Όμως τώρα πια η γνώση έχει κάνει εύκολα προσιτή τη διάκριση
πραγματικού – φανταστικού. Και γι αυτό ο στημένος με φαντάσματα θρησκευτικός
μύθος ξεφτίζει και καταρρέει. Το οικοδόμημα
στέκεται όπως-όπως ακόμα χάρη στη μεγάλη μάζα του και την αδράνειά της. Όμως
οι ρωγμές τής κριτικής αμφισβήτησής του δείχνουν πως δεν θα στέκει για πολύ. Η
γνώση επελαύνει, σαρώνει τα ανυπόστατα, καθιστά απαράδεκτη την εμμονή σε συστημικά
επιβαλλόμενη παραπλάνηση των ανθρώπων.
Η Εκκλησία το ξέρει, είναι σε πανικό, αλλά δεν βρίσκει το
κουράγιο να ξεσκονίσει το σύστημά της, ούτε από τα πιο φαντάσματα των
φαντασμάτων του. Ωστόσο η μόνη δυνατή κατάληξη και λύση για να διατηρήσει η
Εκκλησία κάποιο σεβασμό είναι:
1. Να παραδεχτεί
ξεκάθαρα ότι το περιεχόμενο της θρησκείας που διακονεί και διαδίδει δεν
αποτελεί αντικειμενική αλήθεια του πραγματικού κόσμου αλλά είναι ένα πνευματικό
σύστημα παραδοσιακών δοξασιών, που κατά τη γνώμη της, βοηθούν όσους εθελοντικά τις
πιστεύουν να έχουν μια καλύτερη πνευματική ζωή.
2. Να
αποσυρθεί από τα σχολεία αφήνοντας την πολιτεία να εντάξει τις αναφορές στη
θρησκεία σε ιστορικά και φιλοσοφικά μαθήματα.
3. Να
ολοκληρωθεί η εκκοσμίκευση και η Εκκλησία να δρα σαν οργάνωση ιδιωτικού
δικαίου, με ίδια μέσα, υποκείμενη στην κρατική νομοθεσία και έλεγχο.
4. Να
αποτραβηχτεί από το λαϊκιστικό προσκήνιο και να προσπαθήσει να αναβαθμίσει με
λιτότητα και σοβαρότητα το περιεχόμενο της θρησκείας που ποιεί προς μια ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ, χρησιμοποιώντας το τεράστιο κεφάλαιο της υψηλής κατανυκτικής
τέχνης, εικαστικής και μουσικής και λογοτεχνίας, που επί αιώνες έχει
συσσωρεύσει.
