Για το μάθημα των θρησκευτικών

Η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ για την ακύρωση της Υπ. Απόφασης Ν. Φίλη για την διδασκαλία των θρησκευτικών βγήκε με το σκεπτικό της πλειοψηφίας ότι κατά το Σύνταγμα (άρθρα 3,13,16) το μάθημα των θρησκευτικών ΟΦΕΙΛΕΙ να εξυπηρετεί και να στηρίζει την ΕΙΔΙΚΗ θρησκευτική συνείδηση των πιστών της ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑΣ θρησκείας, κι έτσι να απευθύνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟΝ στους ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ μαθητές, και να είναι ΑΚΡΑΙΦΝΩΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ, ώστε να μην "φαλκιδευτεί" η ορθόδοξη πίστη/διαπαιδαγώγησή τους από ένα αντικειμενικό, πλουραλιστικό, κριτικό μάθημα (όπως επεδίωκε "σιγανά και ταπεινά" να δρομολογήσει το πρόγραμμα Ν. Φίλη) .

Στο βαθμό που θα θεωρήσουμε δεδομένη και μη αναθεωρήσιμη την απόφαση αυτή του ΣτΕ μπαίνει προφανώς το θέμα: Και τι θα γίνεται με όλους τους άλλους, τους ΜΗ ορθόδοξους, τους ετερόδοξους, τους θρησκευτικά ανένταχτους, τους αδιάφορους, όλους εκείνους που ανατρέφονται από οικογένειες με επιστημονικοκοινωνική προσέγγιση του κόσμου και τέλος με τους όλο και περισσότερους διαδικτυακούς άθεους;

Όλοι αυτοί και αυτές ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ , μη έχοντας τι άλλο να κάνουν (και σ’ αυτό έγκειται ο εκβιασμός)  αφού δεν υπάρχει παράλληλο εναλλακτικό μάθημα αυτές τις ώρες, να συμμετέχουν στενάχωρα σ’ ένα ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ μάθημα, παρά την δικαιολογημένη επιφύλαξή τους ή και δυσανασχέτησή τους ή κάποτε και με την ενοχλητική αμφισβήτησή τους αφηγημάτων του μαθήματος, και να ακούν για απίστευτες ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΤΗΤΕΣ και για απλοϊκές ή σκόπιμα στημένες παλαιές ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΕΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ, ασύμβατες με την σημερινή επιστημονική γνώση του κόσμου, παρουσιασμένες όμως ΨΕΥΔΩΣ σαν ΑΛΗΘΙΝΑ ιστορικά γεγονότα, αντί ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΤΑΙ σαφώς ΠΡΙΝ και ΚΑΤΑ το μάθημα ο παραδοσιακός μυθικός τους χαρακτήρας.

Εξαναγκάζονται σε ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟ.

Είναι ή δεν είναι αυτό επιδίωξη ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗΣ ανηλίκων;

Την δική τους ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ποιος θα την κατοχυρώσει;

Η "απαλλαγή", έτσι όπως έχει η ισχύουσα εγκύκλιος, δίδεται με όρους ασύμβατους με το ευρωπαϊκό δίκαιο για τα ανθρώπινα  δικαιώματα, και έχει άσχημες επιπτώσεις (πιστοποιητική διάκριση, απομόνωση, στιγματισμός, στοχοποίηση), αλλά και πρακτικά αφήνει τους μαθητές που τελικά θα την πάρουν χωρίς αντίστοιχο εναλλακτικό μάθημα κατά τις ώρες των "θρησκευτικών".

Θα πρέπει λοιπόν, για τις ίδιες υποχρεωτικές διδακτικές ώρες, να θεσμοθετηθεί και συσταθεί ένα παράλληλο εναλλακτικό ΓΝΩΣΙΑΚΟ μάθημα, όπως π.χ. "Ιστορία των δοξασιών, της ηθικής και της φιλοσοφίας", και να υπάρχει ΑΠΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, χωρίς δηλώσεις αιτιολόγησης, ανάμεσα στα δύο μαθήματα. Αυτή θα είναι μια δίκαιη, ισόνομη και σύμφωνη με το ευρωπαϊκό δίκαιο λύση του χρόνιου προβλήματος.

Η απόφαση της Ολ/ΣτΕ για τα θρησκευτικά.

Η απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στηρίζεται σε ένα σκεπτικό που παρά την σαφή προκατάληψή του και αναχρονιστικότητά του εισάγει μια απροσδόκητα ενδιαφέρουσα εκδοχή επίλυσης του σχετικού ζητήματος.

Το σκεπτικό της απόφασης στηρίζεται στον ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ της έννοιας "θρησκευτική συνείδηση" σε "ΟΡΘΟΔΟΞΗ θρησκευτική συνείδηση" λόγω του ότι αυτή είναι η "επικρατούσα" κατά το (αν και διαπιστωτικό και όχι κανονιστικό) άρθρο 3 του Συντάγματος. Κατά συνέπεια, στο σκεπτικό  το "απαραβίαστο της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης" του άρθρου 13 ενδιαφέρεται μόνον για την ΟΡΘΟΔΟΞΗ. Τοποθετείται δηλαδή ως υπερασπιστής του δικαιώματος των ΟΡΘΟΔΌΞΩΝ ΜΟΝΟ μαθητών να μην φαλκιδευτεί (…) η πίστη τους από έναν πλουραλιστικό τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών. Και λέει κατηγορηματικά ότι το μάθημα των θρησκευτικών "απευθύνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στους μαθητές που ασπάζονται το ΟΡΘΟΔΟΞΟ χριστιανικό δόγμα και ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ, ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ  Ή ΑΘΕΟΥΣ" (αυτούς τους αποδιώχνει) οι οποίοι έχουν το δικαίωμα πλήρους απαλλαγής, χωρίς συνέπειες (;;;) εφόσον βέβαια οι γονείς κάνουν  "αξιόπιστη" (;;;) δήλωση των θρησκευτικών τους εσώψυχων (……).

Και αλλού: (18) "Η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ  παρά να απευθύνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές" και στο (19): "Η συνταγματική αυτή διάταξη έχει σκοπό την ανάπτυξη της χριστιανικής συνειδήσεως των μαθητών ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ στην επικρατούσα θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού" και "η προσβαλλόμενη απόφαση θα έπρεπε να απευθύνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές και να κατατείνει στην εμπέδωση…"

Δηλαδή συνάγεται εύλογα από το τόσο κατηγορηματικό σκεπτικό του ΣτΕ ότι ΜΟΝΟΝ οι ΔΗΛΩΝΟΝΤΕΣ ορθόδοξοι πρέπει και μπορούν να παρακολουθούν το μάθημα των θρησκευτικών με τον ομολογιακό/κατηχητικό χαρακτήρα και ΌΧΙ όλοι οι υπόλοιποι. Μα αυτή η προσέγγιση μας πάει πολύ πλησιέστερα στην ΕΠΙΛΟΓΗ του μαθήματος από τους ορθόδοξους  με ΔΗΛΩΣΗ των θρησκευτικών τους φρονημάτων για να μπορούν να το παρακολουθήσουν. Και οι υπόλοιποι απλώς είναι μη επιθυμητοί και ελεύθεροι.

Αλλά επίσης λέει το σκεπτικό του ΣτΕ ότι "δεν εμποδίζεται η πολιτεία να περιλαμβάνει στα σχολικά προγράμματα, στο πλαίσιο άλλων μαθημάτων απευθυνόμενων στο σύνολο των μαθητών, (ανεξαρτήτως δηλαδή της θρησκευτικής τους εντάξεως), και εκπαίδευση θρησκειολογικού χαρακτήρος με πληροφορίες και γνώσεις … κατά τρόπο αντικειμενικό, κριτικό και πλουραλιστικό…" Παραδέχεται μάλιστα η απόφαση του ΣτΕ ότι "ασφαλώς η πολιτεία είναι ελεύθερη να επιλέγει και να καθορίζει την εκάστοτε εκπαιδευτική πολιτική και τα πορίσματα της παιδαγωγικής επιστήμης, μη ελεγχόμενη δικαστικά στις επιλογές της αυτές παρά μόνο ως προς την τήρηση των πιο πάνω συνταγματικών της υποχρεώσεων".

Τέλεια λοιπόν! Η απόφαση αυτή οδηγεί λογικά σε ένα διπλό μάθημα που θα μπορούσε να λέγεται  "Φιλοσοφίας" με απλή ΕΠΙΛΟΓΗ: (χωρίς "απαλλαγές" και δηλώσεις προσωπικού χαρακτήρα). Ή επιλέγεις τα "Θρησκευτικά της Ορθόδοξης Πίστης"  ή τη "Φυσική φιλοσοφία" (δηλαδή το μάθημα με μη μεταφυσικό ελεύθερο κοίταγμα του κόσμου).

Να δούμε πόσοι μαθητές θα τους μείνουν…

Νομίζω ότι το ΣτΕ μας κλείνει το μάτι… Σαν να μας λέει: «Αφήστε τους πίσω, με τα όλο και λιγότερα πρόβατά τους, και πάρτε την πλειοψηφία της νεολαίας σε μια σύγχρονη νατουραλιστική εκπαίδευση».

Τι θα έλεγε επ’ αυτού ο υπουργός;