Για το μάθημα των θρησκευτικών

Η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ για την ακύρωση της Υπ. Απόφασης Ν. Φίλη για την διδασκαλία των θρησκευτικών βγήκε με το σκεπτικό της πλειοψηφίας ότι κατά το Σύνταγμα (άρθρα 3,13,16) το μάθημα των θρησκευτικών ΟΦΕΙΛΕΙ να εξυπηρετεί και να στηρίζει την ΕΙΔΙΚΗ θρησκευτική συνείδηση των πιστών της ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑΣ θρησκείας, κι έτσι να απευθύνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟΝ στους ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ μαθητές, και να είναι ΑΚΡΑΙΦΝΩΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ, ώστε να μην "φαλκιδευτεί" η ορθόδοξη πίστη/διαπαιδαγώγησή τους από ένα αντικειμενικό, πλουραλιστικό, κριτικό μάθημα (όπως επεδίωκε "σιγανά και ταπεινά" να δρομολογήσει το πρόγραμμα Ν. Φίλη) .

Στο βαθμό που θα θεωρήσουμε δεδομένη και μη αναθεωρήσιμη την απόφαση αυτή του ΣτΕ μπαίνει προφανώς το θέμα: Και τι θα γίνεται με όλους τους άλλους, τους ΜΗ ορθόδοξους, τους ετερόδοξους, τους θρησκευτικά ανένταχτους, τους αδιάφορους, όλους εκείνους που ανατρέφονται από οικογένειες με επιστημονικοκοινωνική προσέγγιση του κόσμου και τέλος με τους όλο και περισσότερους διαδικτυακούς άθεους;

Όλοι αυτοί και αυτές ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ , μη έχοντας τι άλλο να κάνουν (και σ’ αυτό έγκειται ο εκβιασμός)  αφού δεν υπάρχει παράλληλο εναλλακτικό μάθημα αυτές τις ώρες, να συμμετέχουν στενάχωρα σ’ ένα ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ μάθημα, παρά την δικαιολογημένη επιφύλαξή τους ή και δυσανασχέτησή τους ή κάποτε και με την ενοχλητική αμφισβήτησή τους αφηγημάτων του μαθήματος, και να ακούν για απίστευτες ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΤΗΤΕΣ και για απλοϊκές ή σκόπιμα στημένες παλαιές ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΕΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ, ασύμβατες με την σημερινή επιστημονική γνώση του κόσμου, παρουσιασμένες όμως ΨΕΥΔΩΣ σαν ΑΛΗΘΙΝΑ ιστορικά γεγονότα, αντί ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΤΑΙ σαφώς ΠΡΙΝ και ΚΑΤΑ το μάθημα ο παραδοσιακός μυθικός τους χαρακτήρας.

Εξαναγκάζονται σε ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟ.

Είναι ή δεν είναι αυτό επιδίωξη ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗΣ ανηλίκων;

Την δική τους ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ποιος θα την κατοχυρώσει;

Η "απαλλαγή", έτσι όπως έχει η ισχύουσα εγκύκλιος, δίδεται με όρους ασύμβατους με το ευρωπαϊκό δίκαιο για τα ανθρώπινα  δικαιώματα, και έχει άσχημες επιπτώσεις (πιστοποιητική διάκριση, απομόνωση, στιγματισμός, στοχοποίηση), αλλά και πρακτικά αφήνει τους μαθητές που τελικά θα την πάρουν χωρίς αντίστοιχο εναλλακτικό μάθημα κατά τις ώρες των "θρησκευτικών".

Θα πρέπει λοιπόν, για τις ίδιες υποχρεωτικές διδακτικές ώρες, να θεσμοθετηθεί και συσταθεί ένα παράλληλο εναλλακτικό ΓΝΩΣΙΑΚΟ μάθημα, όπως π.χ. "Ιστορία των δοξασιών, της ηθικής και της φιλοσοφίας", και να υπάρχει ΑΠΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, χωρίς δηλώσεις αιτιολόγησης, ανάμεσα στα δύο μαθήματα. Αυτή θα είναι μια δίκαιη, ισόνομη και σύμφωνη με το ευρωπαϊκό δίκαιο λύση του χρόνιου προβλήματος.